هرزگویی‌های پادشاه عربستان درباره ایران نشان‌دهنده ضمیر بیمار فردی است که نه جایگاه خود را می‌داند و نه مقام سخن را. چرا که اگر او اندکی - تنها اندکی - فهم مناسبی از اسلام و سیره حضرت رسول(ص) داشت به عنوان یک مسلمان، همکیشان خود را در برابر «کافر حربی» اینگونه مورد تعریض قرار نمی‌داد.

این نشان می‌دهد که او نه تنها از حکومتداری چیزی نمی‌داند که فاقد درک اسلامی و انسانی از موقعیت خود و موقعیت اسلام است. رنجی که او و دیگر سران عرب از موقعیت ویژه انقلاب اسلامی با رهبری امام خمینی(ره) در 30 سال گذشته می‌برند قابل درک است زیرا پرچم رهبری جریان اسلامگرایی را از دست آنها ستاند و آنان را به همان گوشه حرمسراها و لعبتکده‌های خود نشاند.

کینه آنها کینه منافع نیست که آنان از بابت منافع مادی در 30 سال گذشته به واسطه تحریم‌های غرب و آمریکا بر علیه ایران حسابی پروار شدند و آخور آباد کردند ، کینه آنها، کینه قدرت سیاسی و رهبری هویت اسلامی است.

عربستان وقتی می‌بیند به‌رغم حساب‌های انباشته از دلارهای نفتی نمی‌تواند سیاست‌های خود را در لبنان، عراق، افغانستان و در جای جای خاورمیانه پیاده کند و همه جا ایران بسان خاری در چشم آنان عمل می‌کند و طرح‌ها و ترفندهای آنان را باطل می‌سازد، به عقده حقارتی دچار می‌شود که راهی جز درشتگویی‌های نامعقول ندارد تا بتواند حداقل ضمیر آشوب‌زده خود را تسکین دهد.

 اکنون همه می‌دانند که ملک عبدالله برای تضعیف دولت عراق هزینه تروریست‌ها در اقصی نقاط دنیا را می‌پردازد تا با آمدن به عراق و ناامن کردن آن و حمله به مراکز و اماکن مقدس شیعیان به تفرقه و نقار در بین ملت عراق و سرنگونی حکومت قانونی عراق بپردازد.

ملک عبدالله از طریق یکی از برادرانش و با تشکیل بنیادی به ظاهر خیریه در مصر، اردن و کشورهای حاشیه جنوبی خلیج‌فارس و پاکستان و افغانستان به تروریست‌ها کمک می‌کند تا با رفتن به عراق به امور خرابکارانه بپردازند.

او از این راه و با کمک علمای وهابی به افرادی که با این کارها آسیب می‌بینند وعده بهشت! و به خانواده‌های آنان وعده دلارهای بسیار می‌دهد.

ملک‌عبدالله و برادرانش رسما «بارانداز تروریست» درست کرده‌اند و برای مقابله با شیعیان از هیچ اقدامی فروگذار نمی‌کنند. اگر این شاه واشنگتنی و دیگر سران عرب به جای مقابله با شیعیان به فکر اتحاد مسلمانان بودند اکنون وضعیت غزه و فلسطین بدین شکل نبود و دشمنان اسلام تا بدین پایه گستاخ نمی‌شدند.

اما در تفکر منجمد سران عربستان حمله به شیعیان اولی‌تر از اتحاد و یکپارچگی اسلامی است و این را عملا و علنا هم مطرح می‌کنند و شیعیان را با مشکل مواجه می سازند مخصوصا از نوع شیعه ایرانی که در 30 سال گذشته با وجود آنهمه دشمنی اعراب نه تنها به زانو در نیامد بلکه توانست قدرت خود را هم گسترش بدهد و بسیاری از دولت‌های عربی را به چالش بکشد و این در حالی است که قاطبه علمای عقل اندیش و اسلام شناس اهل سنت ، بر دوری از تفرقه و همدلی همه فٍرَق اسلامی تاکید و تصریح دارند.

حجم کمک‌های مادی و معنوی حاکمان عرب به صدام نه چیزی است که آنها پنهان کنند و نه مسئله‌ای است که از چشم ایرانیان دور مانده باشد. آنهمه کمک برای چه چیزی صورت گرفت؟ آیا آن زمان هم مسئله هسته‌ای در کار بود؟ آیا ایران انقلابی منافع مادی آنها را تهدید کرده بود؟ چرا شیوخ عرب سیاست‌های خود را براساس ساعت واشنگتن تنظیم می‌کنند؟

یادش به خیر امام خمینی(ره) که می‌گفت اسلام اینها، «اسلام آمریکایی» است، آنوقت‌ها هنوز ابعاد این سخن امام به عینه آشکار نشده بود ولی حالا چیزی نیست که در پرده مانده باشد و کسی نداند که «اسلام ناب آمریکایی» یعنی چه.

با این حال و مزید اطلاع ملک عبدالله باید گفت افتخار ایران و ایرانی این است که با همه اختلاف‌ها و گرایش‌ها و سلیقه‌ها و گروه‌ها در برابر دشمن وطن و متاجسران به خاک پاک ایران لحظه‌ای درنگ نخواهند کرد و جواب شایسته‌ای به کسانی که آرزوی حذف موجودیت ایران را دارند خواهند داد. زیرا این مردم مفتخرند که خود حاکم خود باشند نه ایالت اسلامی غیرمختار آمریکا.

آقای عبدالله ، عبدا لله باش و نه عبدالشیطان ، آن هم عبد " شیطان بزرگ" و حداقل از سرنوشت صدام که او نیز آرزوی نابودی ایران  را داشت درس بگیر و مهملات خود را واگویه نکن!